Jans und die Muecke

Singweise: Auf der Schwaebschen Eisenbahne

Lang all sitt de Muegge Fine

up de Stang' von de Gardine,

wocht up Jans sien lecker Blot

of ut Niaese, Oahr of Foot.

Jans, so moed von't Daages dohn,

maeck all boll de Doeppen to,

legg sich up de rechte Siet,

denkt an nix, 't is Draimenstied!

Fine hoert 'n wanners saagen:

"Ha, nu gifft wat in den MagenD!"

Flittkes up un met Gebrumm

suust se Jans uem'n Kopp haruem.

Jans, well up den Ton fixeert,

lustert, wat doa wull passeert.

kuemp em Fine in'e Moete,

sloett he glieks met Arm un Foete.

Fine duket sick bisiet,

Jans denkt: " Sin'ck den Daibel quiet?"

Man de fluegg nu van de Wand

liekut up de rechte Hand.

Forts sett se den Ruessel an,

steck deip to un suegg sodann.

O, wat risket Jans sick up,

sloett up Lief un Hanne drup.

Man, de Quaelgeist, listig, oesig,

kuemp em nu von achtern noege,

gripp em met Gebruse an,

wat Jans nich verdraegen kann.

He waedd beenig, maeck gau Lucht,

kluemp ut't Bedde, smitt met Wucht,

Kuessen, Diake, Hiemmd un Schoh,

no the Muegge met Gedoh.

Man the kloge Muegge Fine

sitt a long achter de Gardine,

just as Jans all wier ligg,

se em up de Niaese stigg.

Jans loett aals met sick gescheihen,

sien Gesicht faeng an to blaihen,

Arms un Beene, dick un raut,

helpt de Muegge ut de Naut.

Fine sitt all wier lange

doa up de Gardienenstange,

stief vull Blot un ohne Smacht,

man: Et was ne dulle Jagt.

-------------